Zondag 7 november was de dag waarop de helden van het Terde de derby tegen de nog ongeslagen koploper HVV moesten spelen. Er kan met zekerheid geschreven worden dat bij de gehele selectie en staf de nekharen recht overeind stonden, nadat de wekker een half uur eerder dan gepland was af gegaan… De wedstrijd werd een half uur eerder ingepland dan normaal i.v.m. de scheidsrechter, die later die middag nog een andere wedstrijd had. Misschien had de official het beter bij de middagwedstrijd gehouden, want hij bleek met z’n hele lijf uit het verkeerde bed gestapt! Later daarover meer…
9.30 in de auto naar Ulst om vervolgens samen te komen in de kantine, waar ook de spelers van buitenaf zich verzameld hadden. Het duurde wat langer als gewoonlijk om compleet te geraken, de hond was nog niet bij iedereen leeg. 💩 Rond de klok van 10 vond Rick het mooi geweest en nam de gladiatoren mee op sleeptouw naar de kleedkamers.
Natuurlijk was het niet duidelijk waar we speelden of moesten omkleden. Op goed gevoel naar de kleedkamers bij de atletiek baan gelopen. Deze waren nog op slot, lekker! Na wat diepe zuchten en gemor was er dan toch goed nieuws. Uit de kantine kwam de terreinknecht aangelopen met de sleutel in zijn hand. Het werd een waar spektakel…de man nam niet het tegelpad maar de veel snellere atletiekbaan. Met een welgemeend excuses ging de deur van het kleedlokaal open en we konden kiezen uit de volgende kleedkamersoorten:
- vuil
- nat en vuil
- iets minder nat en vuil.
Na het kiezen van deur 1 heerste er toch al een beetje een overwinnaarsgevoel en het geloof groeide met de minuut. Zeker toen Tom zijn kunstgrasschoenen tevoorschijn toverde. Tom vertelde dat dit meer grip gaf op het veld én de tegenstander, maar ook later daarover meer.
Het was de beurt aan teammanager Marc om het team te inspireren met een speech zoals alleen hij dat kan. En niet zonder succes, alsof een betovering wist Marc met de juiste woorden op ieders gevoel in te spelen waardoor iedereen er mentaal zeker klaar voor was. Tactisch moet het natuurlijk ook in orde zijn en onze Jimmy kwam met een uitgebalanceerde 4-5-1 op de proppen.
Rick
Sven Tom Jeffry Steven
Seppe Maarten Harold Wim
Giovanni
Dijardas
Op de bank begonnen Wilco en Bart.
Snel naar buiten voor de warming up en daar kwam gelukkig ook Harm aan om de boel compleet te maken. De wedstrijd begon prima voor Terde, het tactisch plan klopte en moest nu enkel goed uitgevoerd worden. Maar daar haperde het uiteraard… Er werd steeds slordiger gespeeld en al snel waren de rollen omgedraaid. Vogelwaarde probeerde te voetballen maar HVV wist de bal simpelweg veel sneller bij hun voorwaartsen te krijgen, waardoor ze steeds gevaarlijker werden. Na een paar kansen van de thuisploeg was daar dan ook de onvermijdelijke goal van hvv.
Even leek het erop dat dit nodig was om de groenhemden wakker te schudden. Er werd weer zuiver gespeeld en na wat losse flodders kwam er een mooie pass van Maarten op Giovanni die op zijn beurt de netten van HVV deed trillen. 1-1. So far so good?
Ondertussen borrelde er iets… Tom, die dus meer grip genoot door zijn kunstgrasflitsers, had wat directe duels van de tegenstander gewonnen. Die begon daardoor maar wat na te trappen. Na 2 keer besloot de scheidsrechter aan te geven dat het klaar moest zijn. Tom stemde daar mee in door “zijn voeten te laten spreken”. Nu kan ieder zich vergissen, maar wanneer je “je voeten laat spreken” dan gaat het in voetbaljargon toch over “zo goed spelen dat je op een eerlijke manier wint”? De arbiter pakte deze uitspraak echter niet goed op en dacht dat Tom Kung Fu bedoelde…Na een 3e duel kookte de HVV aanvaller, die de week ervoor ook met rood van het veld moest voor hetzelfde vergrijp, over. Hij waande zich een ware Oscar de la Hoya, door met wat molenwieken op Tom af te komen. Gelukkig wist Tom kalm te blijven en zo kon de boel gesust worden, maar toch 2x rood als gevolg.
U raadt het al, overal op het veld ontstond nu discussie over alles, en van voetbal was geen sprake meer. De scheidsrechter besloot ook om zijn persoonlijke wrok jegens 1 van de Bosse boys de vrije loop te laten, wat natuurlijk verre van professioneel is. Vogelwaarde kwam nooit meer in het spel en al snel stond de 2-1 op het scorebord, door de toch scherpe counters van HVV.
In de rust werd er nog een nieuw keepershirt door de sponsor geschonken (waarvoor dank), dat zo geel was dat het de tegenstander zou kunnen verblinden. Die hadden daar echter geen boodschap aan. HVV ging verder aan de 2e helft waar ze de 1e geëindigd waren: simpelweg beter spelen dan Vogelwaarde. Met een 5-1 eindstand was er weinig te melden over het 2e stuk. Of toch wel??? Vlagger Jimmy kreeg toch nog de kans om zich te laten gelden deze wedstrijd, iets waarvoor hij natuurlijk uit z’n bed was gekomen deze zondagmorgen. Een bal die tot corner werd verwerkt voor HVV rolde op het andere veld. Jimmy moest geen seconde nadenken en ging de bal halen. “Heb ik toch nog een keer op echt gras gelopen vandaag”, knipoogde hij naar de HVV figurant die de corner ging nemen. Of was hij gewoon blij dat hij eindelijk eens wat frisse lucht kon inademen? Op de Ulsterse bank had een creatief persoon namelijk besloten om wat stukjes kunstgras tussen z’n sigaret te rollen, wat toch een vreemd geurtje gaf……
Enfin, deze verplaatsing is altijd een lastige voor Terde en zo bleek ook weer vandaag. Tom had na de wedstrijd nog een diepgaand gesprek met de arbiter over zijn uitspraak, maar kon hem niet van gedachten veranderen. Nu de blik op vooruit. Met 2 weekjes rust hebben de Adonissen van Terde alle tijd om hun messen te slijpen voor de kruistocht naar Lamsorenland.
Tot dan!
WJvD