Terde blijft onverslaanbaar!

Kampioen worden zit er niet meer in, maar Terde blijft prima presteren dit seizoen. Zo goed zelfs, dat mental coach Marc van Dijk voor zijn weelderige haardos moet vrezen! Er zijn immers al net zoveel punten behaald als in het laatste kampioensjaar met destijds het 4e: 2007. Toen werden in 20 wedstrijd 43 punten binnen gesprokkeld. Op dit moment staat de teller op 41 punten in 19 wedstrijden. Met nog 1 wedstrijd te gaan! Een bloemlezing van de afgelopen weken.


Zondag 16 april
Vogelwaarde 3 – Hontenisse 4: 2-2

Uit het dagboek van Maarten H , april 2023

“Lieve Janniek,
vandaag ben ik een beetje gaar wakker geworden. Ik was gisteren op het Blubberen 4 Brett feestje. Ohja, jij was daar natuurlijk ook! Ik had gisteren laten weten aan TD van Delft dat ik mee zou doen met dé derby van de voormalige gemeente Hontenisse, maar ook dat het mijn laatste wedstrijd zou worden voorlopig. Zoals elk seizoen komt er een moment dat het vlees wat zwakker is en ik ga twijfelen aan dingen. Moet ik weer starten met een peperkoek en appel dieet? Moet ik wel blijven voetballen? Wil ik niet liever fietsen? Ben ik misschien toe aan een hele andere midlifecrisis hobby? Zulke lastige vragen. Jij bent dan wel psychologe, maar ook voor jou ben ik een uitdagende kees. Of case… afijn, ook lastig zulke termen.
Ik had de aankondiging gedaan tijdens het aankleden, iedereen moest wel lachten want nu móest ik wel de MOTM winnen! Dit staat voor “Man of the Match”. Ik heb de trofee trouwens al vaak gewonnen hoor, maar ze zien het gewoon niet. Dan gaat Harold er weer mee lopen, of Bart, of Sebas, of Seppe, of Chris… elke wedstrijd check ik mijn kekke klokje om te zien hoeveel meters ik loop en zeg ik dat ook ongevraagd om te laten zien wat ik er allemaal voor doe. Twee weken geleden heb ik zelfs 70 kilometers gefietst als warming up, maar nee hoor. Ook toen heb ik hem niet gewonnen. Ze kunnen me gewoon niet missen, maar ze komen er nog wel achter na vandaag!
Vandaag dus de wedstrijd tegen Klooster, altijd een beladen duel al zijn de scherpe randjes de laatste jaren wel wat minder. De wedstrijd begon als een blauw-witte storm die tegen onze defensie aan het opbeuken was. Deze stond trouwens prima vandaag, er was ruimte om op te bouwen en als ze dan een keer gepasseerd werden kon iedereen rekenen op een sterk acterende Chris die uitverkoren was om te keepen. De kampioenen in wording konden na lang genoeg voetballen uiteindelijk de 0-1 scoren. Vanaf dat moment gingen wij ook beter voetballen en konden we met ons eigen spel aan de haal. Het mooiste voorbeeld hiervan was een pass van Jimmy op Bart. Bart had mij zien weg sprinten en gaf een werkelijk perfecte pass in de loop. Ik had mijn dikke teen maar tegen de bal te drukken en speelde zo de keeper door de benen; 1-1! Easy peasy, lemon squashy. Of squeezy… ik ben het even kwijt…
Toen gingen we thee drinken, ik kreeg vanzelfsprekend complimenten voor het doelpunt. Seppe gaf schoorvoetend toe dat we eigenlijk niet zonder mij kunnen. En dat klopt; zonder mij kan hij trouwens ook niet op de Beach mee doen, dus eigenlijk ben ik gewoon een linking pen. Of pin… pfff, moeilijk.
In de tweede helft was er, uiteraard, weer een rol voor mij weggelegd. Werter was aan bikkelen en beunen op het middenveld en gaf mij de bal; ineens kwam ik 1 op 1 op de keeper van Kloosterzande. Ik omzeilde hem en schoot met mijn slechte been (die heb ik eigenlijk niet, maar dat moeten die mannen niet weten natuurlijk) en tergend langzaam rolde het balletje over de lijn; 2-1! Weer kwamen ze allemaal op mij afgestormd. Naar mij, hun held die ze nog gaan missen! De wedstrijd zou nog ongeveer 10 minuten duren tot het moment dat we een corner tegen kregen. De hele wedstrijd heb ik Barry niet gezien maar op dat moment schiet hij verdomme de bal in eigen doel. Al dat zwoegen en zweten voelde voor niets, maar we konden geen vuist meer maken. De scheids vond het welletje en floot deze derby af, iedereen kon leven met dit resultaat.
Moegestreden dronken we na afloop een biertje en na enige discussie gaf TD het verlossende woord dat ik werd uitgeroepen tot Maarten of the Match! Eigenlijk is heel die MOTM gewoon vernoemd naar mij, maar ook dat willen ze niet toegeven. En eigenlijk kon TD dat ding gewoon stoppen op een plek waar het daglicht niet schijnt, maar zo ben ik dan ook weer niet he, je kent me. Ik heb dat ding uiteraard aangenomen. Hij staat nu op mijn nachtkastje, dus kijk niet raar op dat er een nieuw attribuut in onze slaapkamer staat. Nog een laatste antidote; het was in de kantine nog gezellig, ik heb daarom gelijk bij tante Nel een bruine fruitschaal besteld. Echt; compliments for the cock; Nel bakt ze altijd perfect. Nou, ik trek nog een flesje Maredoesie open en ga nog wat nagenieten.
Kusjes,
Jouw Maarten”


Zondag 23 april
Vogelwaarde 3 – Graauw 3: 3-0

We begonnen de zondag met een lekker weertje en een goede sfeer. We wilden tenslotte winnen, want na een donderspeech van mark moesten wij wel voor de 40 punten gaan. Wij speelden tegen graauw 3 en zij waren in het groen gekleed. Dit kon als verwarrend worden ervaren, maar nu wist Barry wel dat hij ook gewoon in de goal van de groenen kon schieten. We begonnen aan de wedstrijd met extra ondersteuning van Kevin met zijn rode oog, en Joran. Een aanwinst voor ons team!

De scheidsrechter vond het lang genoeg duren en floot dat de wedstrijd kon beginnen. Na een wat rommelige start viel na een steekbal van Kevin op Jimmy een goede voorzet die Bart vervolgens zonder problemen het net in prikte. Graauw kwam hierop terug en zette een aanval van zichzelf op. Na een onderschepping van Kevin vloog de bal ongeveer net zo hoog als dat Seppe kan opstijgen, waarna ik sprong om de bal te pakken. Een aanvaller van Graauw wist dat hij er niet hoger uit kwam en besloot mij hierop om te duwen en op mijn enkel te gaan dansen. De scheidsrechter floot voor een overtreding waarna de speler toch nog dacht even te kunnen scoren. Ik, als de beste keeper van Vogelwaarde en omstreken, draaide mijn hand er niet voor om en tikte de bal toch nog even naast de goal als een teken van dominantie. Na een tweede aanval van Graauw waarbij Harold de aanvaller tegen de grond kon drukken binnen de 16 meter besloot de scheids dat dit ruimschoots voor de 16 was waar wij het allen wel mee eens konden zijn. Ik zette tactisch mijn muurtje weg waarna de vrije trap werd genomen. Ook deze mocht niet baten en schoot de bal recht op mij waarna de verdediging de bal verder uit de gevarenzone kon werken.

Voordat wij aan de 2e goal konden gaan beginnen wilde Jimmy ook graag nog even laten zien dat hij ook kan duiken en demonstreerde dit door over een hekje te tuimelen. Toen Jimmy de aandacht ook weer even had geproefd besloot hij hierop dat de bal wel naar Mike kon, die de bal doordraaide naar Sebas die hem tussen de palen schoot. (niet elke keeper kan natuurlijk zo goed zijn als die van Vogelwaarde 3.) Na een aantal loze aanvallen van Graauw en een paar kleine ingrepen van mij kon de scheidsrechter het rustsignaal influiten. Wij vertrokken richting de kleedlokalen met een goed gevoel. Jimmy wilde na een tijd van serene rust nog een leuke mop horen en vroeg aan mij dit te vertellen. Ik, wetende dat mijn elite humor voor Jimmy misschien wat moeilijk te bevatten was, liet het erbij dat ik even niks wist te vertellen. Mark vond het zijn moment om te schijnen en klopte op de deur om weer te beginnen. Affijn, wij weer het veld op. De scheids dacht nog even snel een broodje te kunnen halen bij de Spar waardoor wij allen moesten wachten om weer te kunnen beginnen. Toen ook de scheidsrechter klaar was konden wij beginnen aan de tweede helft. Na een aantal wissels kwam uiteindelijk de laatste goal van de dag waarbij Jimmy een steekbal gaf op Koen die de bal netjes in de netjes schoot.

Graauw zag het na de 3e goal niet meer zitten en ook het ingooien van de bal duurde een ruime tijd. Wilco heeft het van de week weer geen 90 minuten volgehouden, maar ach, zijn man ook niet. Harold besloot dat het na 85 minuten wel weer welletjes was en ging voor een terechte erewissel na het goed leidden van de verdediging. In de laatste minuten kwam Graauw nog voor een laatste keer door waarbij ik 1 op 1 stond tegenover een aanvaller. Na wat intimiderend kijken en mijn uitermate goede reputatie stond de aanvaller te zweten, en ook deze bal ging niet in mijn goal. Aan het einde van de wedstrijd begon het nog te regenen waarbij de scheids ook wel inzag dat het prima geweest was voor 1 dag. In de kleedlokalen vertelde Jimmy dat niemand er echt uitsprong deze wedstrijd (hij heeft mij natuurlijk niet gezien anders had hij dat nooit gezegd) en gaf mij uiteindelijk de eer van de MOTM. Al met al een prima wedstrijd die wij allen goed hebben uitgespeeld. tot de volgende!

C. J.


Zondag 14 mei
Vogelwaarde 3 – Corn Boys 4: 2-2

Laatste loodjes
Op deze zonnige dag stond Corn Boys op het menu van de meesters van het leerbedrijf wat ook wel ‘Ut Derde’ heet. Bij winst zouden we het record uit 2007 overklassen van ‘Ut Vierde’, destijds onder leiding van Peoplemanager van Dijk en zijn assistent Harm W. Een onvergetelijke dag. Zou na vandaag Peoplemanager van Dijk zijn hoofd weer kaalgeschoren worden? Zou er een ander lichaamsdeel glad gezet worden? Zou er überhaupt iets afgeschoren worden? Enfin, een hoop onzekerheid…

Ut Derde moest het vandaag doen zonder enkele sterkhouders. Zo was Maarten gaan fietsen, of toch gaan voetballen bij Ut Twidduh… enfin, hij blijft ons allemaal verbazen. Ook Sebas moest verstek laten gaan door een zeurende hamstring. Wij vermoeden het vele gas geven in zijn race car als boosdoener. Ook Bram was nergens te bekennen, maar hierover later meer.

Tijdens de beginfase van de wedstrijd kwam Corn Boys al na vijf minuten op voorsprong. Op zich niets aan de hand. Ut Derde heeft wel eens vaker een achterstand omgebogen, maar dit Corn Boys stond toch een stuk gretiger dan tijdens de heenwedstrijd in december. Die gretigheid lieten ze nogmaals zien toen een middenvelder door drie verdedigers heen liep en al frommelend een doelpunt maakte. Dit was dan toch echt een wake up call voor de strijdkrachten van TD van Delft. Laatstgenoemde had nog een truc uit de hoge hoed getoverd. Dit in de persoon van Bram Freijzer, die ineens uit het niets verscheen op het strijdtoneel! Hij liep nog wat moeilijk met een iets te zwaar slagroom taartje op de maag en verbazing dat we – ineens – om 11.30 begonnen met de wedstrijd. Deze schoonheidsfautjes zagen we snel door de vingers toen hij op het middelveld op dook en onderdeel was van een succesvolle aanval. Uiteindelijk gaf Dijardas Mazonas de bal voor aan Bart Mangnus. De hoek was moeilijk, maar Bart heeft afgelopen seizoen wel laten zien dat hij vanuit allerlei hoeken, met allerlei lichaamsdelen, kan scoren. Zo ook vandaag! Met zijn chocolade linker been speelde hij de lederen knikker door de benen van de imposante keeper van Corn Boys! Precies de prikkel die nodig was om de wedstrijd te kantelen. Ut Derde kwam overigens nog goed weg na een hard schot op de haak. De immers koele en zelfverzekerde Chris kéék de bal gewoon opzij en geeft zodoende keepen een nieuwe dimensie.

Na de thee namen we de regie terug in handen en gingen we beter voetballen. Er was ook meer strijd dan in de eerste helft. Dit leverde wat meer duels op, maar zonder al te veel opstootjes. Dat Ut Derde bekend staat als een leerbedrijf, bleek vanmiddag ook wel bij onze broeders van Ut Twidduh. We zagen op afstand een geweldige Maarten Hermus met enorm veel zelfvertrouwen een kopbal in de verre hoek plaatsen. Weliswaar in eigen doel, maar dat mag (onze) pret niet drukken. Het doelpunt is uiteindelijk toegekend op naam van K. Arma.

Op onze mat werd de gelijkmaker voorbereid door een ingooibal van Seppe Lambert op Jeffry Kints. De JeffDog had het op zijn heupen en omzeilde drie verdedigers alsof ze er niet waren. Met een gat in de verdediging haalde hij genadeloos de trekker over en produceerde een kiezelhard schot op doel in de linkerhoek. De keeper kon alleen maar toe kijken. In zijn kielzog vielen twee spelers van Corn Boys ter aarde. Helemaal flabbergasted van dit tafereel, schoot de kramp spontaan in hun lijven. Er werd zelfs gevraagd om een brancard, maar dat was niet nodig. Zeker niet als je een berg van een keeper hebt die, zonder pijn, een volwassen kerel op tilt en neerploft aan de zijlijn. Een mooie anekdote van de middag, aldus een inmiddels vloeiende sprekende Maarten Hermus.

Kort hierna floot de uitstekende scheidsrechter MvP af en gingen we welverdiend afpilzen. Tijdens de nazit waren er mooie woorden van onder andere Carlo Neve die aangaf eigenlijk te willen stoppen, maar toch ook weer niet. Als je je ogen dicht zou doen, dan zou je zweren dat je Maarten Hermus hoorde spreken. Ook Kevin Dobbelaer gaf met een inspirerende tekst aan dat hij volgend seizoen vooral onze broeders van Ut Twiddu wilt gaan ondersteunen. We hopen dat ons leerbedrijf hem inmiddels de nodige vleugels heeft gegeven. En Peoplemanager van Dijk zag dat het goed was…