Het was een heerlijke ‘Indian Summer’, op deze mooie zondagmiddag op Vogelwaarde. Daarnaast was het ook nog eens ´SUPERSUNDAY´, wat zoveel betekent als dat alle teams thuis spelen en dit vaak garant staat voor een gezellige middag. De strijders van ´Ut Derde´ mochten vandaag aftrappen tegen Hontenisse 5. Voor de oplettende toeschouwer/lezer ook wel ‘de moeder aller derby’s’! Inmiddels kunnen we stellen dat het vooral een lekker potje voetballen is tegen onder noorderburen. De geslepen messen waren zodoende thuis gebleven.
Voor TD van Delft was het vooral weer eens ouderwets puzzelen en lobbyen om de juiste spelers bij elkaar te krijgen. Door diverse afwezigen/geblesseerden waren er nog wat uitdagingen in de opstelling, maar de TD heeft wel eens voor hetere vuren gestaan. Hij wist junioren Rens en Quinten te strikken om mee te ballen. Daarnaast kreeg Thomas Jansen van ‘Ut Twidduh’ ruimte om aan zijn spel te werken. Los van deze jonge Goden, werd de poort ook weer open gezet voor routinier en verloren zoon Carlo Neve!
Dat het toch een derby blijft, bleek ook wel uit de ietwat lauwe speech van Peoplemanager van Dijk. Hij was nog niet zeker van een overwinning. De wedstrijd begon redelijk stormachtig waarbij het vooral veel zoeken was naar elkaar. Het eerste half uur waren het toch vooral de Kloorianen die tegen de poort aan het rammelen waren en het de Bossche verdediging moeilijk maakte. Er waren heel wat kansjes om te kunnen scoren. De groene muur, die deze middag bestond uit captain Kints, Wilco, Mik en Seppe (en keeper Christian met snelle planga), bleek vooral solide en bestand tegen dit geweld.
Vanaf de bank was de geblesseerde Harold vaderlijk aan het coachen om ‘zijn jongens’ niet in de steek te laten. Pas in het laatste kwartier begon ‘Ut Derde’ beter te voetballen. Inmiddels moesten we afscheid nemen van Maarten; zijn benen waren inmiddels 20 kilo zwaarder geworden. We namen ook kort afscheid van Thomas, hij verloor controle over zijn lichaam, de bal, het spel en zijn geduld… (@Thomas, als je meeleest; dit is niet erg, wij leiden je graag op om te werken aan je voetbalgogme). We waren ook bijna Seppe kwijt. Bij het ontbreken van Bram als bliksemleider, móest Lars Krol wel iemand anders zoeken en neerhalen. Met twee benen de bal tussen de benen van Seppe wegspelen bleek niet toegestaan. Het resulteerde in een gele kaart voor de Klooriaan. Als deze wedstrijd ‘Boer zoekt Bal’ had geheten, had deze actie niet misstaan. Het einde van de eerste helft stond vooral in teken van een prima geplaatste bal van Joram, waardoor we met een 1-0 ruststand een heerlijk bakje warme thee opzochten.
In de tweede helft waren er diverse wisselingen doorgevoerd bij Hontenisse. Met name routiniers Niek van M. en Michel C., vorig jaar captain bij het keurkorps in het Prinsenbos, bleken een ware plaag op de Bossche velden. Hun inbreng in het spel resulteerde dan ook al snel voor een 1-1 stand. Maar ook bij ‘Ut Derde’ werden wissels doorgevoerd! Zodoende konden Rens en Quinten naar hartenlust meevoetballen en hun plekje zoeken binnen het team. Achterin was Mik inmiddels heer en meester; samen met Jeff in de zetel zitten bevalt hem prima. Vanaf hier kon hij rustig met magnifieke passjes strooien, waarvan één hele goede bal richting Bart. Deze nam de bal in één keer aan, draaide naar de goal en schoot recht op de keeper.
Even later mocht Bart voor een herkansing gaan, nadat hij gehaakt werd in de zestien en dus mocht aanleggen voor een penalty; 2-1! Dit gaf al wat meer lucht voor de mannen van ‘Ut Derde’, al bleef Klooster hoog spelen en loeren op een doelpunt. Dit was ook bijna gebeurd, ware het niet dat keeperT Chris een afstandsschot met een uiterste krachtmeting wist te pareren. Iedereen voelde dat een extra doelpunt toch lekker zou zijn om de boel op slot te gooien. Met deze fantasie werd Seppe geprikkeld. Hij had er even genoeg van om vanachter te stofzuigen en trok de stoute schoenen aan. Na een 1-2 met Joram (die een perfecte pass weg gaf), mocht Lambert versnellen vanaf eigen helft richting de keeper van Klooster. Iedereen werd achtergelaten, het leek wel alsof er niemand op het veld stond, zo snel was ‘ie. Met één lijn richting het doel naar de keeper, en voldoende tijd en meters aan zijn zijde, begonnen er echter allerlei scenario’s in zijn hoofd voorbij te flitsen; schieten in de linkerhoek, schieten in de rechterhoek, schieten in de bovenhoek, schieten door het midden, schieten door de keeper, schieten door de keeper zijn benen, uitkappen en schieten, vooral wél schieten anders moet ik het nog lang aanhoren… Al deze prikkels bleken niet goed voor zijn autistische brein. Het was inmiddels muisstil geworden, iedereen hield zijn adem in. Het lijf begon al een voorkeurspositie in te nemen om naar de rechterhoek te schieten maar het echte killer-instinct liet hem in de steek. Met een lauwe trap lukte het hem nog net om op de keeper te spelen. Deze liet – waarschijnlijk uit medelijden – nog even los maar het kwaad was al geschied; een vruchteloze doelpoging. Het liefst verdween Seppe de rest van de wedstrijd in een gat, maar captain Kints brulde hem alweer terug naar zijn post; geen tijd om te mokken!
Gelukkig floot de scheidsrechter kort hierna af. Peoplemanager van Dijk werd licht opgewonden en was snel aan het rekenen gegaan; een vliegende start! Zelfs het woord ‘kampioenschap’ viel al, en dat al in de 1e week van oktober. De teammanager trakteerde zijn mannen op een kratje bier en straffe voorspellingen en sloot af met de woorden ‘het was vandaag vooral een teamprestatie’. En zo is het maar net!
SL